İlişkide Sahiplenilmek

 

Bazen sahiplenilmek ve ait olmayı her şeyden çok isterken aynı anda ait hissetmekten ödümüz kopuyor.

Sevgilimizin olmaktan, onun olmaktan bizi sahiplenmesinden ödümüz kopuyor. Sanıyoruz ki artık ben olamayacağım. Özgür ve bağımsız olamayacağım. Onda kaybolacağım. Hele ki daha önce birisinde kaybolup da kendimizi zar zor bulduysak J Tekrar aynı şeyleri yaşamamak ve kendimizden uzaklaşmamak için bir ilişkide biz olmaktan kaçıyoruz.

Oysa yaşadığın kendini kaybettiğini sandığın o ilişki kendini bulman için bir yol oldu ise sana? O ilişkiyi yaşamadan önce kendinde miydin? O kaybolduğun ilişki kendini bulmanda bir köprü mü oldu sana? Ve şimdi bir kere kendini bulduysa insan bir daha kaybedemez. Ait olsa da, sevdiği kişi onu sahiplense de kaybolmaz. Kaybolmaktan korkmaz.

İnsan evinin yolunu bir kez öğrendiğinde bir daha unutur mu?

Belki bazen kaybolmak için izin verir kendine o kadar.

Biz-in içinde ben olabilir artık.

Bazen de bizin içinde ben olma fikri de ayrılık korkusunu tetikleyebilir. Oysa kendimiz bir ayrılık istemedikçe hiç bir ayrılık gerçekleşmez ve zaten yaşanılan her şey ve tüm ilişkiler bir yere varmak için değil bir deneyimse?  Eskiden bunu söyleyince de ilişkiyi kolayca bırakma bahanem olurdu bu benim. Şimdi ilişkimi ve ilişkide olduğum kişiyi ve kendimi zorlamadan birlikte aynı alanda olmayı deneyimliyorum. Zorlamadan ve kaçmadan. Çünkü kaçıngan ve kaygılı bağlanan kişiler ya zorlar ya da kaçar. J

Zorlamayı sorumluluk almak, kaçmayı ise akışa bırakmak ile karıştırabilirler.

Ya hem bir sonuca bağlamadan hem de kaçmadan, savrulmadan ilişki yaşamak ve yürütmek mümkünse?

Ve o alanda birlikte büyümek ve varolmak...

#ilişki #iliski #baglanma #bağlanma